قطعا مادربزرگ‌ها و قدیمی‌تر‌های فامیل، آن روزها را به یاد دارند. آن قدیم‌ها دیگر رسم شده بود از همان موقع که پسر به سن 17-18 سالگی می رسید مادر و پدر خانواده هم شروع می‌کرد به دنبال زن گرفتن، دختر که به 16 - 15 سالگی می‌رسید، کم‌کم خواستگارها در خانه را از پاشنه درمی‌آوردند. اگر دختری به هر دلیل تا 19 - 18 سالگی ازدواج نمی‌کرد، کم‌کم همه به این فکر می‌افتادند که حتما عیب و علتی در کار است.

اما امروز، دیگر از آن روزها تنها خاطره باقی مانده است. حالا دیگر در هر خانه‌ای را که بزنی، دست‌کم یکی دو نفر دم بخت در آن پیدا می‌شود که یا در آستانه سن ازدواج هستند، یا به دلیل بالا رفتن سنشان، کم‌کم می‌روند تا به جرگه مجردین تارک دنیا بپیوندند که دیگر امیدی به تشکیل زندگی مشترک ندارند.

این که سن ازدواج بالا رفته، تورم و بیکاری بیداد می‌کند، پسرها تمایلی به ازدواج زودهنگام و پذیرش مسوولیت زندگی متاهلی را ندارند، دخترها سطح توقعات‌شان بالا رفته، موانع و مشکلاتی مانند پول، مسکن شخصی، خودرو و ... که همچون غول بزرگی بر سر راه جوانان دم بخت قرار گرفته‌اند، همه و همه واقعیات انکارناپذیری هستند که امروزه ازدواج جوانان را با تاخیر مواجه کرده است.

اما آنچه در این میان قابل تامل است، این است که یا بعضی از دختران و پسران زیادی مشکل‌پسند هستند یا معتقدند تا شخص دلخواهشان را پیدا نکنند، حاضر به ازدواج با هرکس نیستند.

در میان ایرانیان سنت ازدواج محترم شمرده می شود و هر کدام از آداب و رسومی که برای با شکوه تر برگزار کردن آن اجرا می کنند فلسفه ای وجود دارد که توجه به آن، فرهنگ ازدواج ساده همراه با پایبندی به عقاید و مذاهب در میان جوانان گسترش می دهد.

معیارها باتوجه به تحولاتى که صورت گرفته فرق کرده است. به طورى که جوانان امروزه نمى خواهند به صورت چشم و گوش بسته تن به ازدواج بدهند و اعتقادشان بر این است که باید خودشان در این امر نقش داشته باشند.

سال ها قبل وقتی پدر بزرگ ومادر بزرگ ما در آستانه ی ازدواج قرار می گرفتند ،خانواده ها نقش اصلی را بر عهده داشتند و وقتی خانواده ها به توافق می رسیدند ،دیگر مخالفت دختر یا پسر معنی نداشت . در نسل بعد یعنی هنگام پیوند پدر ومادر ما وضع کمی فرق کرده بود ، سن ازدواج کمی بالاتر آمده بود، فرزندان هم اظهار نظر می کردند .همدیگر را قبل از عقد می دیدند اما باز هم نظر خانواده ها و تفاهم آن ها با هم مهم تر بود. اما بشنوید از نسل خودمان ...

امروز شاهد هستیم که در برخی خانواده های امروزی تر، آشنایی ابتدا بین دختر و پسر صورت می گیرد و بعد از چند ماه صحبت و آشنایی در محیط دانشگاه یا محیط کار که با آشنایی در محیط خانواده، بسیار تفاوت دارد، تصمیم می گیرند که با هم ازدواج کنند که این گونه ازدواج ها با اشکالاتی همراه است.اما این گونه ازدواج ها که ابتدا دختر و پسر بدون دخالت خانواده با یکدیگر آشنا می شوند و تصمیم می گیرند ازدواج کنند اشکالات و ایرادهایی هم دارد.جوان ها دیگر برای ازدواج تمایلی به دنباله روی از والدین خود ندارند. بلکه تمایل دارند همسر آینده شان را بدون دخالت دیگران انتخاب و با کسی ازدواج کنند که از صمیم دل به او علاقمند باشند.

امروزه چه قبل از ازدواج چه در زمان برگزاری مراسم و حتی بعد از آن، جلوه‌هایی از سبک اسلامی ازدواج را در خانواده نمی‌بینیم. برای نمونه در قرآن کریم، خداوند از ازدواج با زنانی که قبل از ازدواج با دیگران ارتباط داشته‌اند، افراد را پرهیز می‌دهد. اما هم اکنون ما شاهدیم در برخی جوامع این مساله فراموش شده و روابط نادرست مشهود است.

در گذشته ازدواج مردم کرد خیلی سهل و آسان بود.

بتول زندی از شهروندان سالخورده و قدیمی سنندج در تشریح تفاوت رسم ورسومات ازدواج گذشته و حال اقوام کرد در گفتگو با خبرنگارآفتاب دل گفت : مراسم ازدواج بخصوص در زمینه ی مهریه و خرید جهیزیه در گذشته بسیار سهل و آسان بود ، عروس با خانواده ی شوهر زندگی می کرد و خیلی هم صفا و صمیمیت بین زوج وخانواده بود ،کلاٌ از نظر خوراک و پوشاک همه چیز را ساده می گرفتند و زندگی شهری و روستایی چندان تفاوتی با هم نداشت ومهریه ها آن زمان شرعی بود و بعد از مدتی زوجه آن را به مساجد هدیه می کردند واین باعث خیرو برکت بیشتردر زندگی می شد و طلاق کلمه ی نا آشنایی برای خانواده ها بود و در آن موقع ماهواره نبود لذا ساده زیستی وایمان مردم خیلی قوی بود و اصالت در سطح خانواده ها حرف اول را می زد.

 
وی در ادامه افزود : زن وشوهر نسبت به هم خیانت نمی کردند و فرزندان در محیطی آرام تربیت می شدند و اجتماع سالم بود .خانواده ها تمام مایحتاج اولیه زندگیشون را خودشون تهیه می کردند لذا برای تمام مراسمات از جمله عروسی ها صاحبان مجلس خودشان برای ولیمه ی عروسی تولید کننده بودند ، از جمله رسوماتی که انجام می دادند مانند خرید عروسی که شامل : لباس کردی برای عروس و داماد که خیلی ساده و پوشیده بود ،آینه و شمعدان ، آجیل برای عروسی ، سیب سرخ که معمولاٌ داماد برروی بام خانه اش میرفت و آن را از پشت بام برای میهمانان پرتاب می کرد و اگر کسی این سیب را می گرفت نشانه ی خوش یمنی بوده و آن را مایه ی خیر و برکت می دانستند ، خلعتی یا پارچه ی قرمز رنگ برای سر عروس و داماد ، مهریه هم در حد توان خانواده ها تعیین می شد ، کله قندی را هم به خانه ی عروس می بردند و اگر وصلت سر می گرفت آن کله قند را می شکستند و بین میهمانان تقسیم می نمودند،خانواده ی عروس اگر گاو و گوسفندی داشتند به عروس می دادند و همچنین عروس و داماد تا وقتی که مراسم عروسی نمی گرفتند و خطبه ی عقد جاری نمی شد حق دیدن یکدیگر را نداشتند.

بتول زندی درتشریح وضع کنونی مراسمات ازدواج اظهار داشت : در حال حاضر زندگی و شیوه ی ازدواج کاملاٌ تغییر کرده و شرایط سخت تر شده و سطح مهریه ها بسیار بالا رفته ،امروز با اینکه علم و تکنولوژی پیشرفت کرده اما زندگی سخت تر شده مردم اغلب حلال و حرام را رعایت نمی کنند،حجاب کمرنگ شده و اکثر مردم ظاهر بین شده اند وبه چشم وهم چشمی می پردازند و شرایط را برای ازدواج جوانان سخت نموده اند و برنامه های ماهواره میهمان اکثر خانواده ها شده ، اکثر افراد برنامه های آن را الگوی خود قرار می دهند و از آن تقلید می کنند و بدین ترتیب جوانان با تاثیر پذیری از این برنامه ها نسبت به ازدواج بی میل شده و آن را برای خود محدودیت می دانند ونهادینه شدن اینگونه طرز تفکر باعث انحراف در خانواده ها و از بین رفتن اصالت آن می شود.

وی در پایان خاطر نشان  کرد : زندگی امروز سطح توقعات را بالا برده و این توقعات بالا و بریدن مهریه های سنگین ، جهیزیه های کهکشانی ،گرفتن عروسی های مجلل و از همه مهم تر تاثیر برنامه های ماهواره برجوانان باعث شده که ازدواج در میان جوانان با بی میلی و در سن بالا صورت بگیرد.

منبع: سایت آفتاب دل